Gaziantep’te Nerede Ne Yenir

Gaziantep’te nerede ne yenir sorusunu, Gaziantep’te yaşamakta olan dostların tavsiyeleri doğrultusunda yanıtlamaya çalıştık. En beğendiklerimizin listesi ile başlayalım.

• Metanet lokantasında beyran (tel: 0 342 230 6699)
• Katmerci Zekeriya ustada katmer (tel: 0 342 218 0744)
• Küşlemeci Mehmet ustada küşleme (tel: 0 342 231 2000)

Gaziantep’te geçireceğimiz haftasonu için uçuşumuz Adana’ya idi. Uçaktan iner inmez bir taksiye atlayıp Eyvan kebabın yolunu tuttuk. Ciğer şiş, kuzu şiş, adana kebap (acılı kıyma kebabı elbette adı) ve şalgamla güzel bir akşam yemeği ısmarladık kendimize (37 lira). Elbette masaya önce ezme, salata, soğan, yeşillik getiriliyor hemen, ciğer şişleri uzun uzun, her şişin ucunda kuyruk yağıyla 5-6 ufak parça var. Yanınıza şemsiyelik getiriyorlar metalden, boşalan şişi koyasınız diye. Etle beraber gelen çarliston biber rengindeki közlenmiş biberlere dikkat gerekiyor, sıkı acılar. Kuzu şiş ve adana tek şişte büyük parça olduğu için elbette tabağa alınmış olarak geliyor. Açıkçası Adana’da kebap konusunda öne çıkan isimlerden olan Eyvan’dan daha iyi performans beklerdim, İzmir’de yediğim iyi kebaplarla hemen hemen aynı keyfi verdi. Adana’da ne yenir yazımızda daha tatmin edici tavsiyeler bulabilirsiniz.

Metanet Lokantasında Beyran; Gaziantep’te Nerede Ne Yenir

Adana’dan otobüsle Antep’e geçtik o gece. Ertesi sabah erken kalkıp Metanet lokantasının yolunu tuttuk, zaten geçe kalmaya gelmez, beyran sabah içilir, ya da yenir. Dükkana girer girmez sarımsak kokusu sarıyor, ki biz sarımsağa bayılıyoruz. Koyun eti, kemikli olarak saatlerce kaynatılıyor. Pirinç tuzsuz olarak haşlanıyor. Sipariş verdiğinizde iç yağ, pirinç ve tiftilmiş et bakır bir sahanda buluşuyor. Acısız isterseniz bir tatlı kaşığı kadar, acılı isterseniz iki tatlı kaşığı kadar pul biber eklenip kaynak makinesini andıran ocağın üzerine oturtuluyor. Bir pense ile tutuyorlar. Sahanın en altındaki yağ ve biber kızarıyor böylece. Üzerine etin içerisinde piştiği sarmısaklı (isteyene sarmısaksız et suyu da bulunduruyorlar) et suyundan konuyor. Fokurdar halde önünüze geliyor, hem acıdan hem sıcaktan yana yana yiyorsunuz. Keşke İzmir’de de olsa (artık var, Fıstıklı). Tabağı 10 lira. Birçok yerde çorba kategorisinde kabul edilen yemeğe Antepliler sadece Beyran diyor.

Sabah sabah bolca sarımsak tüketmenin suçluluğu ile mekandan ayrıldık, yürürken yanımızdan geçenlerin kokumuzdan dolayı ‘beyran’ dediklerini duyar gibi olduk. Sıradaki durağımız katmerci Zekeriya ustaya vardık.

Şanslıyız hemen hemen hiç beklemeden oturuyoruz. 2 Çay, 1 katmer 12 lira. Bilmeyenlere açıklayayım, Antep katmeri urla katmeriyle falan alakası olmayan bir ulvi lezzettir. Zekeriya ustaya daha önce yönlendirdiğim boğazına düşkün arkadaşım ‘ben bu yaşıma kadar bunu nasıl kaçırdım’ diye hayıflanmıştı. Mermerde döve döve arkası gözükecek kadar ince açılan hamurun arasına irmik ve sütle yapılan kaymak konur ve tamamen yeşerene kadar Antep fıstığı kırıkları ile kaplanır (Şam fıstığı değil onun adı, Şam’da fıstık yetişmez, vaktiyle İstanbul’a Şam üzerinden götürülürmüş sadece). Bir kare oluşturacak şekilde kenarları içeriye katlanır. Fırına verilir. Zaten ince olduğu için kısa sürede pişer ve çıtır çıtır önünüze gelir. Afiyetle yersiniz, biz de öyle yaptık.

Müze ziyaretleri, sokaklarda gezmeler sonrası midelerde yer açılınca İmam Çağdaş’a gittik. Ayran bakır kasede geliyor, yarım küre kaşığı ile, lahmacun olması gerektiği gibi bol sebzeli ve kuyruk yağlı, iyi lahmacunun olması gerektiği gibi kahverengi yeşil. Patlıcanın henüz mevsimi değil, söğürmesiz yiyoruz, halbuki lahmacunu közlenmiş patlıcan ile dürmek daha da nefis olur. Simit kebabının özelliği içerisine ince bulgur katılarak daha tok, köfteye yakın bir et elde edilmesi. Antep dışında ancak en harbi Antep lokantalarında bulunuyor. Soğan kebabını anlatmama gerek yok sanırım, ben pişmiş soğana bayılırım. Yemekler gayet lezzetli ama muhteşem değil, fiyatlar biraz yüksek (43,25 lira), sonuçta turistik bir yer burası. Mideler tam boşalmadan yenen bu yemeğin üzerine baklavaya yerimiz kalmıyor.

Küşleme, Gaziantep’te Nerede Ne Yenir

Gezip aldığımız enerjiyi harcamaya çalışırken Mehmet ustanın mekanının önüne vardık. Küşlemesini yemek üzere programlandığımız Mehmet usta kardeşi Halil usta gibi Antep lezzet duraklarında öncülerden. Tok karına, restoranı işleten oğul Yunus’a üzerimdeki selamı iletmek için girdik içeri. Yemek yemeyecekseniz çayımı için ısrarı ile oturduk. Çay ve biraz sohbetin sonrasında birer çöpe saplanmış küşneme geldi, hiç olmazsa tadalım diye. Açıkçası Türkiye’de yediğim en lezzetli ikinci et idi. (Birinciliği Antakya’daki Sveyka restoranın kazbaşına veriyorum, kaz ile alakası yok, kuşbaşının irisi)

Bir miktar daha yürüyüş sonrası hava kararırken artık gece acıkmamak için birşeyler yemeğe karar verdik. Söz konusu park gece çok iyi şekilde aydınlatılıyor, bizim de dikkatimizi hemen parkın kenarındaki Besnililer Derneği Lokali çekti. Pencereler genelde kapalı ama açık olanlardan birinden içerisini görünce mekana yöneldim. Aslında oyun salonu, herkes masalarda iskambil, okey oynuyor, fakat her sandalyenin yanında kişiye özel sehpa var ve çoğunluk rakı içiyor. Mezeler gelip gidiyor, servis edilen etler çok güzel görünüyor. Daldık içeriye ancak hem mekanda hiç bayan olmamasından dolayı, hem tüm bakışlar bize döndüğü için, hem de sigara dumanı içeride çok yoğun olduğu için vazgeçtik.

Daha önce ağırlandığımızı tahmin ettiğimiz ve memnun kaldığımız park içerisindeki Cıncık restorana yöneldik. Zeytin piyazı, peynir salatası özellikle lezzetli idi, haydari oldukça iyi, Arnavut ciğeri ise idare eder. Erkek masaları çoğunluktaydı fakat tek bayan eşim değil, güzel de bir fasıl var, bağırış çağırış değil, sakin sakin. Biz de gruba uyduk, rakılarımızı koyduk. Ara sıcaklar mutfaktan çıkınca ortada dolaştırılıyor, isteyene servis yapılıyor. Kaşarlı fırın mantar güzeldi. Çiğ köftesi, üstlük olarak adana kebabıyla toplam 80 lira gayet makuldü.

Bu yazıya vesile olan seyahatin detaylarını gezi anılarımızı paylaştığımız kardeş sitemiz Gezmek Güzel’de Adana – Gaziantep başlığında bulabilirsiniz.

Mayıs 2013